Ευλογημένες τέτοιες παρέες, τότε, αληθινές κι ανεπιτήδευτες.
Γέμιζαν τα ποτήρια με ούζο, τις καρδιές με χαμόγελο κι άδολη αγάπη «συναδελφική».
Έδιναν κι έπαιρναν, πάνω απ’ όλα, τα καλαμπούρια … που ξεχύνονταν από μέσα τους σαν ένας αδιάκοπος χείμαρρος… έτσι δρόσιζαν τη ζωή τους.
 |
Από αριστερά: Γιάννης Στεριανός (Αγρονόμος), Ιγνάτιος Δουκάκης (Διαχειριστής Ταμείου Μολύβου), Μιχάλης Χατζημιχαήλ (Ταμειακός υπάλληλος), Παναγιώτης Βαρύτης (Τελώνης),
Γ. Μπουλάς (Διευθυντής Ταμείου), Μήτσος Τσιάμης (Συμβολαιογράφος),
Ι. Βασιλάκης (Επιθεωρητής), Στρατής Βαλεκόπουλος (Βοηθός Ταμείου)
* * *
Στη μνήμη του καιρού, στα μονοπάτια του χρόνου, και οι τρεις έχουν φύγει…
(Χαρίλαος Ματζουράνης, Μήτσος Τσιάμης, Γιώργος Δουκάκης)
* Την πρώτη φωτογραφία μου παραχώρησε ο Βασίλης Χατζημιχαήλ και η δεύτερη είναι από το αρχείο του Μ. Τσιάμη
|
Στράτος Δουκάκης (Μηθυμναίος)
2 σχόλια:
Πού να το 'ξεραν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι πως οι φωτογραφίες τους θα γέμιζαν το διαδίκτυο !!! Αθάνατοι τελικά , χάρη σε μας και στην αγάπη που τους έχουμε , χάρη στο internet !!!
Πόσο δίκιο έχεις Αντώνη...
Έτσι είναι.
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου