Η ΠΑΛΙΑ ΜΗΘΥΜΝΑ ΜΑΣ

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Δυο μελοποιημένα ποιήματα του Μήτσου Τσιάμη *

Ύστερα από 4 χρόνια και κάτι μήνες ανοίγουμε πόρτες και παράθυρα ξανά εδώ στην «ΠΑΛΙΑ ΜΗΘΥΜΝΑ» και δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε καλύτερα από το να παρουσιάσουμε «προς ακρόασην» δυο μελοποιημένα ποιήματα του αξέχαστου συμπατριώτη μας ποιητή Μήτσου Τσιάμη.

Η πρωτοβουλία της ιδέας ανήκει στον φιλόλογο Δημήτρη Πατίλα που έδωσε για μελοποίηση στίχους του αγαπημένου ποιητή στους επίσης συμπατριώτες μας συνθέτες Νίκο Τσιριγώτη και Θόδωρο Ζουμπούλη, αποτέλεσμα που μαζί με το φίλο Αντώνη Κυριαζή καταφέραμε να σας το παρουσιάσουμε.

Στο πρώτο τραγούδι ακούσατε τα δίστιχα 39, 1, 11, 28, 24 από την ποιητική συλλογή Λαϊκά Επιτύμβια (2006) το οποίο μελοποίησε ο Νίκος Τσιριγώτης.

Όσην αγάπη μούδωσες τόσες χαρές επήρα

ολοχρονίς θ’ ανθίζουνε της Άνοιξης τα μύρα.

Ήσουν μικρή κι ανήμπορη στα βάσανα του κόσμου

μα είχες τη χάρη θεϊκή, την ευωδιά του διόσμου.

Έραιναν την αγάπη μας οι νερατζιές κι οι βιόλες

κι οι πίκρες κι οι κακοκεφιές γίναν γιορτές και σχόλες.

Ήπρεπεν ο Θεόφιλος να σ’ είχε ζωγραφίσει,

Με πλούτος τ’ άγια χρώματα της Λέσβου και τη φύση.

Τα χρόνια που φύγανε κι όσα μου μένουν πίσω

Χίλιες κι εξήντα μια φορές, δε θα σε λησμονήσω.

Στο δεύτερο τραγούδι ακούσατε το Ιστορία της αγάπης από την ποιητική συλλογή Σιωπηλά Μιλήματα (1943). Συνθέτης ο Θόδωρος Ζουμπούλης.
.

Κατ’ απ’ τη μηλιά / ιστορία παληά - /ανθίσαν δυο κρίνοι

Κάτω απ’ τη μηλιά / τα ξανθά μαλλιά / όνειρο έχουν γίνει…

Κάτω απ’ τη μηλιά / τάδοστα φιλιά / ποιος θα μου τα φέρει

Κάτω απ’ τη μηλιά / μια πρωταπριλιά / κάποιο καλοκαίρι…

* Ακούστηκαν για πρώτη φορά σε εκδήλωση του Λογοτεχνικού Ομίλου Μυτιλήνης για Λέσβιους ποιητές στις 8 Μαΐου 2018

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Μόλυβος - Μερικές δεκαετίες πριν...

Εμφανείς οι διαφορές...

Είχε όνομα, αλλά που να θυμάμαι…

* Τις φωτογραφίες μου παραχώρησε ο φίλος Μάκης Μπεκιάρης

Επεξεργασία: Στράτος Δουκάκης (Μηθυμναίος)

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Στη μνήμη του Αργύρη Εφταλιώτη

Η Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών

και η Λεσβιακή Παροικία

διοργανώνουν τιμητική εκδήλωση στην μνήμη του Λέσβιου ποιητή και πεζογράφου

Αργύρη Εφταλιώτη

(από τους πρωτομάχους του δημοτικισμού)

με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από το θάνατο του.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου και ώρα 7:15 μ.μ.

στη Στοά του Βιβλίου (Πεσματζόγλου 23).

Ομιλητής θα είναι ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας

καθηγητής Δημήτρης Νικορέτζος

με θέμα: Αργύρης Εφταλιώτης, Ο Βάρδος της Ρωμιοσύνης.

Τον ομιλητή θα πλαισιώσουν στις απαγγελίες ποιημάτων

η ραψωδός Άννα Παπακωνσταντίνου

και η καθηγήτρια απαγγελίας Νινέτα Παπαδάκη.

Χαιρετισμούς θ’ απευθύνουν:

ο Πρόεδρος της «Ε.Ε.Ε.Λ.» Πρέσβυς της Ελλάδος

κ. Βασίλης Βιτσαξής

και η Πρόεδρος της Λεσβιακής Παροικίας

κ. Καίτη Μεσσηνέζη

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Η κυρία Έλλη Κράλλη

Δυστυχώς για το αφιέρωμα στην κυρία Έλλη θα αρκεστούμε μόνο σε λίγες φωτογραφίες διότι, καθώς φαίνεται, μάλλον δεν πείσαμε τον άνθρωπο απ’ τον οποίο περιμέναμε τη βοήθειά του για έγκυρες πληροφορίες. Έτσι η όποια προσπάθεια δεν είχε ανταπόκριση. Δυστυχώς…

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Στράτος Χατζηγιάννης

Στράτος Χατζηγιάννης

(1929-1985)

«Δεν είναι οι Αγάπες μου πάντα πικρόλαλα πουλιά,

Καράβια μακροτάξιδα και ρόδα μαραμένα!

Είναι αιθέρια γιασεμιά, πουλιά μενεξελιά,

Τραγούδια μελιστάλαχτα και κρίνα μυρωμένα».

Γεννήθηκε το 1929, στη Μόρια της Λέσβου όπως και ο κ. Δουραμάνης. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και στο Α’ οκτατάξιο Γυμνάσιο Μυτιλήνης. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Δίδαξε από το 1949 μέχρι το 1982 που συνταξιοδοτήθηκε για λόγους υγείας οι οποίοι, άλλωστε, ήταν και η αιτία του θανάτου του.

Με έντονη παρουσία στην πνευματική ζωή του νησιού μας. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Στάθηκε ένας γνήσιος και πραγματικός –με όλη τη σημασία- δάσκαλος, με ευσυνειδησία και πάθος για τη σπουδή και τη μάθησή μας.

Ένας λόγιος που τιμούσε τη διδασκαλική του παράδοση.

Ας σταθεί τούτο το αφιέρωμα μια σύντομη αναφορά, ένα ελάχιστο «πνευματικό μνημόσυνο» με όλο το σεβασμό και την αγάπη που οφείλουμε στη δημιουργική προσφορά του.

Βιβλία που έχει γράψει:

«Προσμονή» Διηγήματα (1969), «Ισχνά Καλάμια» Νουβέλλα (1973), «Η Ιστορία της Μήθυμνας» Α’ βραβείο φιλολογικού διαγωνισμού (1976), «Ένα φανάρι μέσα στη νύχτα» Διηγήματα (1978), «Μαρτυρίες των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων για τη

Λέσβο και τους Λέσβιους» Μελέτη (1979), «Οι Πωγωνάτοι της Λέσβου» Μυθιστόρημα (1980), «Η αταξία του συμπτώματος» Διηγήματα (1980), «Τραγούδια του λαού της Λέσβου» Λαογραφική συλλογή-μελέτη. Ανάτυπο από το περιοδικό «Απανεμιά» (1980), «Λεσβιακή Λαογραφία» (Παροιμίες, παροιμιακές φράσεις, αποφθέγματα, επιφθέγματα, χρονικά) (1981), «Ιδιωματικές λέξεις της Λέσβου» Μελέτη, Βραβείο Γλωσσικής Εταιρείας (1983), «Αφλουγές» Πεζά γραμμένα στο μυτιληνιό γλωσσικό ιδίωμα (1983), «Τετράδια της μοναξιάς μου» Δοκίμια (1986).

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικά: «Αιολικά Γράμματα», «Λεσβιακό Ημερολόγιο», «Ενδοχώρα» και αλλού, χωρίς να σχηματοποιηθούν σε συλλογή.

Στην «Η Ιστορία της Μήθυμνας», ένα από τα βιβλία του, συγκέντρωσε πολύτιμα ιστορικά στοιχεία και έδωσε μια λεπτομερή εικόνα της πόλης όπου δίδαξε σαν εκπαιδευτικός και την τίμησε με την προσφορά του.

Μηθυμναίος

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Από το αρχείο της Στέλλας Τράμπου

Στιγμές από πολλά χρόνια πίσω…

Άνθρωποι του τόπου μας… κάποιοι έφυγαν αλλά δε λησμονήθηκαν.

Άνθρωποι που δεν φαντάστηκαν ποτέ ότι θα πόζαραν για το διαδίκτυο.

Εύχομαι να τους αναγνωρίσουν

φίλοι και συγγενείς με τη συγκίνηση που τους πρέπει.

Μηθυμναίος

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Η κυρία Μαίρη

Μαρία Μανιωτίδου-Δουραμάνη

Γεννήθηκε στη Μήθυμνα της Λέσβου το 1933. Το 1952 τελείωσε το Γυμνάσιο Θηλέων Μυτιλήνης και το 1954 την Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης.

Από το 1954 ως το 1959 εργάστηκε ως Αναπληρώτρια στο Δημοτικό Σχολείο της Μήθυμνας.

Το 1959 διορίστηκε και τοποθετήθηκε στο Δημοτικό Σχολείο Σκουτάρου και το 1961 επέστρεψε στο 5/θέσιο Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας.

Το 1973 τοποθετήθηκε στο 2^ο 6/θέσιο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Μυτιλήνης κι εκεί, επί σειρά ετών, πρόσφερε τις υπηρεσίες της.

Σήμερα ζει στη Μυτιλήνη.

Μηθυμναίος

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Ο δάσκαλος Θεόφραστος Δουραμάνης

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στους δασκάλους μας,

θα αναφερθούμε σήμερα στον αλησμόνητο δάσκαλο Θεόφραστο Δουραμάνη

Ο Θεόφραστος Δουραμάνης γεννήθηκε στη Μόρια της Λέσβου το 1920. Το 1940 τελείωσε το Γυμνάσιο Αρρένων Μυτιλήνης και το 1945 αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Το 1949, διορίστηκε, αρχίζοντας την εκπαιδευτική του πορεία, στο Δημοτικό Σχολείο Μήθυμνας, που τότε ήταν 4θέσιο. Διετέλεσε επί χρόνια δάσκαλος και για σειρά ετών ήταν ο Διευθυντής του Σχολείου μας, όπου δίδαξε σε εκατοντάδες μαθητές, προσφέροντας, ως το 1965, πολύτιμο έργο. Ο αξέχαστος, συνεπής , σεμνός και συνετός δάσκαλος, ανήκει αναμφίβολα στη «φρουρά» εκείνη των δασκάλων που διέπλασαν χαρακτήρες, μεταδίδοντας γνώση και ήθος. Οι διδαχές του και οι λάμψεις των φώτισαν και φωτίζουν το δρόμο μας σ’ αυτή τη ζωή. Με τη σύζυγό του, επίσης δασκάλα, κυρία Μαίρη Μανιωτίδου, απέκτησαν ένα παιδί το Χρήστο*.

Είχα την τύχη να τον έχω δάσκαλο, τον εκτίμησα για πολλά και θα τον θυμάμαι για περισσότερα. Ιδιαίτερα ένα περιστατικό, κάτι που έχει αφήσει χαραγμένο στη μνήμη μου και ζωντανή στα μάτια μου την εικόνα του. Ήταν η ημέρα εκείνη, στο μάθημα της Ιστορίας, όταν μιλώντας μας για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, για τις τελευταίες ώρες της Βασιλεύουσας, να προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυά του… Δάσκαλος που το ζούσε το μάθημα. Είναι δυνατόν να μην τον θυμάμαι; Δυστυχώς όμως, όπως και ο άλλος δάσκαλός μας, έφυγε πολύ νωρίς από το μάταιο τούτο κόσμο, το 1970, στα πενήντα του χρόνια. Άφησε όμως πίσω του ένα βλαστάρι άξιο, το γιο του*, για τον οποίο είμαστε όλοι περήφανοι.

* Ο Χρήστος Τουραμάνης (από κάποιο λάθος στα μητρώα της κοινότητας Μόριας το Δ έγινε Τ κι έτσι προέκυψε το Τουραμάνης...) είναι ο γιος του δασκάλου μας, ο οποίος διαπρέπει, εδώ και 25 χρόνια ως καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ στον τομέα της Φυσικής στοιχειωδών σωματιδίων. Είναι δε και μέλος της ομάδας έρευνας του CERN. Σπουδαίος επιστήμονας!

Παρακάτω μια σειρά φωτογραφιών, κάποιες από τις οποίες παραχώρησε η σύζυγός του
διά μέσου του Αντώνη Κυριαζή

Ανάμεσα στις δασκάλες και την επιστάτρια κ. Τανιώ

Με τα απολυτήρια, 6η τάξη 1957

Στην έδρα του 18 Ιουνίου 1960

Γυμναστικές επιδείξεις 1957

Με τους μαθητές της 6ης τάξης 1958-59

Με τους μαθητές της 5ης τάξης 1958-59

Μηθυμναίος

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Η δασκάλα Τριανταφυλλιώ Κρητίδου

Στις αρχές Οκτωβρίου έκανα ένα αφιέρωμα –ελάχιστο φόρο τιμής– στους δασκάλους μου, γράφοντας στην εφημερίδα Εμπρός το άρθρο με τίτλο: Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές

Εν τω μεταξύ, προέκυψε η ιδέα, εδώ στην Παλιά Μήθυμνα, να κάνουμε, για τον κάθε δάσκαλο, ξεχωριστά αφιερώματα με λίγα λόγια και φωτογραφίες για να τους φέρουμε ξανά κοντά μας και να τους θυμηθούμε.

Αρχίζοντας με την κυρία Τριανταφυλλιώ Κρητίδου

Την ορφανή προσφυγοπούλα δασκάλα, από τα απέναντι παράλια, που έχασε σύζυγο και νεογέννητο μωρό στο «συνωστισμό» του 1922, λίγο πριν επιβιβαστεί στη βάρκα που θα την έφερνε, ύστερα από πολλά βάσανα, στο νησί μας χήρα και χωρίς το μωρό της…

Γεννήθηκε το 1898 στο Γεννιτσοχώρι κοντά στο Αϊβαλί.

Απόφοιτη του Παρθεναγωγείου Κυδωνιών. Δίδαξε εκεί τα πρώτα χρόνια ιδιαίτερα στην οικία του Προξένου της Αγγλίας στο Αϊβαλί κ. Ηλιόπουλου.

Στο νησί διορίστηκε και δίδαξε για πρώτη φορά στο Πετρί για να μετατεθεί αργότερα στο Δημοτικό Σχολείο Μήθυμνας. Εδώ, στο χωριό μας, γνώρισε και παντρεύτηκε τον Νίκο Κρητίδη (πρόσφυγας κι αυτός) και απέκτησαν το μοναχοπαίδι τους τη Θέκλα.

Δασκάλα η κυρα-Τριανταφυλλιώ για πολλά χρόνια με μια διακοπή στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, για τους γνωστούς λόγους εκείνης της μαύρης εποχής, για να επανέλθει και να διδάξει μέχρι το 1960 που συνταξιοδοτήθηκε.

Έφυγε από τη ζωή το 1968.